Ειναι αυτες οι νυχτες τελικα που βλεπεις καθαρα,το χρωμα που εχουν τα ματια της μοναξιας.Ιδιο ακριβως οπως οι σταχτες απο τα ονειρα.

Αλκυόνη Παπαδάκη

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Ψυχραιμία

Κάνω κύκλους γύρω απο το ίδιο σημείο. Κέντρο τα λάθη τα μεγάλα μου και μια ακτίνα που συνεχώς τεντώνεται.

- Άρχισες πάλι τις κλάψες, μικρή. Η κωμωδία πουλάει. Ακούς; Και μάλιστα της ελαφράς μορφής. Φόρα τη μάσκα πάλι.

Αλήθεια, κουράζομαι. Νιώθω πως κάποια στιγμή στα ξαφνικά θα αρχίσουν οι σφυγμοί μου να ελαττώνουν δραματικά ταχύτητα, ελάχιστοι χτύποι το λεπτό, μέχρι που θα φτάσουν το μηδέν και θα φρακάρουν εκεί. Και δεν θα κάνω απολύτως τίποτα. Θα είμαι ακίνητη και θα περιμένω.

Η φωνή μου δεν λειτουργεί. Ούτε το στόμα ανοίγω. Κι εσείς το ίδιο να κάνετε απόψε. Να (μου) σιωπήσετε. Δεν ξέρω τελικά ποιος φοβάται περισσότερο:αυτός που θέλει να ακούει λόγια συνεχώς ή εκείνος που προτιμά να του σερβίρουν άτολμες σιωπές στο πιάτο; Μάλλον το ίδιο φοβισμένοι είναι κι οι δυο.

Οι ανάγκες μου διογκώνονται τρομακτικά. Το λίγο γίνεται πολύ κι οι γωνίες από αμβλείες, οξείες. Τα μικρά γίνονται ΚΕΦΑΛΑΙΑ και ουρλιάζουν μες στο αυτί μου και τα "πίσω" αλλάζουν θέση με τα "μπροστά" και μπλέκονται συνεχώς στα πόδια μου. Δεν ξεχνάω τίποτα κι ελάχιστα ξεχνιέμαι. Δεν σε ξεχνάω.

Συχνά μοιάζει να μην άλλαξε το παραμικρό. Εξακολουθώ να περπατάω ξυπόλυτη και να βγαίνω έξω με βρεγμένα μαλλιά, να συνδέω τον οργασμό με τη jazz και να ξυπνώ στη μέση της νύχτας με την αίσθησή σου (;) στο μέσα μου.

Εμμένω στις μυρωδιές. Όσο αντέξουν. Κι εγώ θα κάνω ό,τι μπορώ για να τις διατηρήσω.

Γιατί, τι νομίζεις; Μόνο αυτές μου έμειναν...

17 σχόλια:

Gravediggah είπε...

αυτά που γράφεις εκφράζουν την ψυχολογική σου κατάσταση, ή απλά είναι αφηρημένη λογοτεχνική τέχνη;

Evita είπε...

Οχι όχι δεν είναι τίποτα αφηρημένο,όλα προσωπικά όλα εισικά ...απλά γραμμένα με έναν πιο ιδιαίτερο τρόπο,πιο λογοτεχνικό αν θές.

Evita είπε...

*ειδικά,ήθελα να πώ!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!
Δεν έχω να πω πολλά...
Μόνο αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=U2xs8NauMNk
ή...και πάλι το ίδιο, αλλά κάπως "έτσι"...

http://www.youtube.com/watch?v=PPR2bK3kL5c

Διάλεξε και προχώρα...

ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ

Gravediggah είπε...

και γιατί είσαι τόσο άσχημα; εμένα τουλάχιστον αυτό με έκανες να αισθανθώ!

Ανώνυμος είπε...

Gravediggah & Evita,
Καλησπερίζω σας!!

Gravediggah Νομίζω, πως την απάντηση στο ερώτημα σου, την δίνει σχεδόν σε όλα της τα "άρθρα"-αναρτήσεις, με διαφορετικό τρόπο βέβαια κάθε φορά, αλλά με ίδιο νόημα..
Αν δεν λαθεύω λοιπόν, στην παρούσα ανάρτησή της, απαντά στο ερώτημά σου κάπως έτσι:
"Δεν ξεχνάω τίποτα κι ελάχιστα ξεχνιέμαι.
Δεν σε ξεχνάω."

2 διαφορετικά "προβλήματα", με τελείως διαφορετικό προορισμό, προερχόμενα από την ίδια όμως αφετηρία...

Αν απ' την άλλη λαθεύω, η "Σπαρτιάτισσα"(Evita) όσον αφορά τον σχολιασμό της, εδώ γύρω είναι και θα με διορθώσει.
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ

Gravediggah είπε...

το ίδιο πιστεύω βασικά, αλλά γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μπερδεύτηκα περισσότερο....
ευχαριστώ όπως και να έχει :/
ας δώσει και εκείνη τα φώτα της!

Evita είπε...

Παναγιώτη το τραγούδι αγαπημένο στην εκδοχη των Nouvelle Vague.Και η απαντησή σου με πλησιάζει αρκετά.Gravediggah το οτι σε έκανα να νιώσεις άσχημα αύτο μπορεί να με κάνει να νιώσω άσχημα.Ανάγκες (?) αυτό είναι το θέμα μου,τις δημιουργώ τις εξαφανίζω,τις κουκουλώνω..και μέχρι εκεί κρατάω το παιχνίδι στη μεριά μου!Η μνήμη ομως δεν είναι σύμμαχος,μη σου πω ο μεγαλύτερος εχθρός μου...και μη ξεχνάς αν δεν είχαν μια δόση υπερβολής δε θα ήμουν εγώ :) Καλησπερα και ελπίζω να έριξα λίγο φώς...αν όχι.Σας περιμένω.

Gravediggah είπε...

λοιπόν άραξε, μια χαρά θα είσαι και θα στρώσουν όλα στη ζωή σου
σημασία έχει ότι δεν είσαι και δε θα είσαι μόνη σου...

Evita είπε...

Σε ευχαριστώ και να ξέρεις το πιστέυω αυτό,γιατί παραδόξως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος...αλλά αν δεν είχα και τους πανικούς μου,τα εμποδιά μου..πώς θα έγραφα..θα μιλούσα για ροζ συννεφάκια και την απόλυτη ευτυχία!Ηδη βαρέθηκα...Καλη μας συνέχειαααα!

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι για την "ταύτιση" των..."διαγνώσεων"....
Ο τρόπος σου, λίγο ή μάλλον πολύ, είναι "αναγνωρίσιμος" σε εμένα.

Αξιοσημείωτο επίσης πως ενώ είσαι απολαυστικά "φλύαρη στο γενικά", γίνεσαι λακωνική όταν κάποιος-α σε πλησιάσει στο "ειδικά"(ή "δείχνει" πως μπορεί και να είναι σε θέση να σε "ανιχνεύει")...

Άρα... είτε και οι δύο(τρεις με την άδεια του-της Gravediggah)είμεθα....ΤΡΕΛΛΟΙ, είτε ότι εσύ είσαι τρομερά Ώριμη για 25άρα, είτε ότι...εγώ, είμαι ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΝΩΡΙΜΟΣ για 31...

2 στα τρία εγώ φαινομενικά "χαμένος"...

Εσείς;;
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ

Evita είπε...

HAHAHAHAHA..μη με μεγαλώνεις!!! 19 παρακαλώ.Κανείς μας δε χάνει..Και θα δανειστώ το στίχο του Αγγελάκα " ο χαμένος τα παίρνει όλα."Πάντως θα επιλέξω τη τρέλλα.έτσι θα δικαιολογούνται τα πάντα και θα άνηκουμε στη ίδια ομάδα..για την έυστοχη παρατηρησή σου περί λακωνικότητας,δε θα επεκταθώ..νομίζω καταλαβαινόμαστε.Αν θές,ας πούμε πως έχουμε κοινούς κώδικες..

Gravediggah είπε...

και εγώ δηλώνω τρελός 19χρονος (άρα τρεις :Ρ)
και όχι το τελευταίο που είσαι αγαπητέ είναι ανώριμος (χωρίς να μας εννοώ απαραίτητα ώριμους)

Ανώνυμος είπε...

Συγχώρα με που σε μεγάλωσα...
"η γυναίκα είναι όσο φαίνεται και ο άντρας όσο αντέχει"...

Όσον αφορά την λακωνικότητα, ξέρουμε και οι τρείς μας νεαρά μου(πάλι με την άδεια του 19χρονου Gravediggah), πως με "ανάγκασες" στο να την θίξω...

Χαίρομαι που..."ας πούμε πως έχουμε κοινούς κώδικες" και οι τρεις!!

Χαίρομαι ιδιαιτέρως, που ιδίως εσύ Evita, επέλεξες την "τρέλλα" με δύο "λ", ενώ με βάση την ηλικία σου, δεν πρόλαβες καν να την διδαχθείς έτσι(με δύο)...

Εξίσου χαίρομαι και για την "με ένα λ" τρέλα του Gravediggah...

ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ
και στους δυο σας...

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Κάνω κι εγώ αυτό είπες, λοιπόν… (σου) σιωπώ… την καληνύχτα μου!

Ανώνυμος είπε...

Τρελλα και λογικη, δυο αδερφια σε ενα ατερμονο παιχνιδι. Ποιος θα νικησει; Κανεις δεν ξερει. Ευχαριστω απο τα βαθυ της καρδιας μου για οσα προσφερεις εκ μερους ολων των διαφορετικων ανθρωπων. Ευχαριστω που εισαι ο εαυτος σου. Συνεχισε να δινεις νοημα στις λεξεις

Evita είπε...

Κοριτσάκι ! σε ευχαριστώ για τη σιωπή και τα λόγια που κρύβεις..και επιτέλους και ακομη μια κοπέλα..είχα αρχίσει να αισθάνομαι μοναδική.Ανώνυμε σε ευχαριστώ πολύ,μείνε μαζί μας λοιπόν έπεται συνέχεια ;)