Αυτο ήταν

Περίεργο καλοκαίρι. Μυρωδιά στάχτης από τα καμμένα, ηχηρές απουσίες και απροσδόκητες παρουσίες που άλλαξαν εντελώς το φόντο τόσων χρόνων, μια μικρή δόση μη καλής διάθεσης (δεν την λες κακή) και μια λίγο πιο μεγάλη - μείγμα άγχους, νευρικότητας και εγκεφαλομπερδέματος .Είναι και αυτό το μέρος, που ευνοεί τις μεγάλες βουτιές στα παρελθόντα και τα πλατσουρίσματα στα παρόντα για αναλύσεις και αυτοκριτική. Τα μέλλοντα ούτε που τα βάζω στο παιχνίδι γιατί σα να μαζευτήκαμε πολλοί...
Σκέφτομαι ότι δεν κατάφερα να κοιμηθώ ούτε μια βραδιά στην παραλία, δεν περπάτησα σχεδόν καθόλου τα βράχια και το νυχτερινό μπανάκι ακόμη το κανονίζουμε.
Τα αντάλλαξα, όμως, με χορταστικές ολονυχτίες παρέα με αγαπημένα πρόσωπα κάτω από τις ουρές των αστεριών, με προκλητικά ενδιαφέρουσες συζητήσεις από εκείνες που σε κρατούν ξάγρυπνο και σε βρίσκει το ξημέρωμα αγκαλιά με μια γαβάθα σπόρια και άδεια κουτάκια μπύρας παραδίπλα, με τη γεύση της ανατολής που σου γαργαλάει τα αυτιά μήπως και αποφασίσεις να διώξεις τη νύχτα από πάνω σου, τη στιγμή που το μόνο που θα ήθελες είναι να παγώσει εκεί ο χρόνος,
Τώρα επιστροφή και προσαρμογή στα εσωτερικά μας. Εξεταστική εν όψει σε συνδυασμό - όσο γίνεται - με ηρεμία και σχέδια αναδιοργάνωσης γιατί σα να αφεθήκαμε πολύ. Έχω κάποια πλάνα στο μυαλό μου και σκοπεύω να τα θέσω άμεσα σε εφαρμογή. Μου το σύστησε κι ο γιατρός, άλλωστε..
Δεν μπορεί. Όλα θα βρουν το δρόμο τους. Έτσι δεν είναι? ;-)