Ειναι αυτες οι νυχτες τελικα που βλεπεις καθαρα,το χρωμα που εχουν τα ματια της μοναξιας.Ιδιο ακριβως οπως οι σταχτες απο τα ονειρα.

Αλκυόνη Παπαδάκη

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Ακους ?


Κουράστηκα να μιλώ ή, έστω, να προσποιούμαι ότι μιλώ...(ναι, το κάνω κι αυτό καμιά φορά...χρειάζεται..)

Κουράστηκα να προσπαθώ συνεχώς να αναλύσω, να επεξηγήσω, να ζυγίσω συμπεριφορές τραβώντας την καθημερινότητα από τα μαλλιά για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα.
Βαρέθηκα τις υποθέσεις και τα "μπορεί".

Βαρέθηκα τους ψίθυρους και τα μισόλογα.

Θέλω φωνές. Θέλω ουρλιαχτά.

Μπορείς να ουρλιάξεις;;;

Αυτά φτάνουν. Εγώ τελείωσα.
Πες μου εσύ τώρα.
Εσύ που δεν μου είπες.

Μου το χρωστάς.

Και το περιμένω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: